The future is now! De diversiteit van boards waar momenteel mee wordt gesurft kent geen grenzen. Oude shapes worden weer opnieuw geïntroduceerd met aangepaste rails, concave of channels of shapes worden met elkaar gemengd of er ontstaan radicale nieuwe vormen van shapes en materialen. Alles kan tegenwoordig.
Daarnaast zijn er ook een aantal "nieuwe" varianten van het golfsurfen ontstaan, zoals tow in surfen, grinch surfen (wakeboarden met golfsurfplank), Kite golfsurfen zonder straps, Skim golfsurfen, stand up peddle, radicale air en skate moves enz...
De ontwikkelingen van deze sports zullen nog meer nieuwere shapes op de markt brengen en zullen die voor iedereen toegankelijk maken.
Dankzij het sluiten van Clark Foam is de ontwikkeling van nieuwe technologieën in een stroomversnelling geraakt. Er wordt momenteel ontzettend veel getest met verschillende materialen, natuurlijk zie je al een tijdje steeds meer epoxy boards. Deze zijn sterker en in sommige gevallen zelfs lichter, maar hebben een groot nadeel dat er geen flex in zit. Bovendien zijn ze ontzettend duur om te repareren. Ze gaan natuurlijk minder snel kapot, maar een foutje is sneller gebeurd dan je denkt.
Daarnaast bestaan er momenteel een aantal duurdere materialen met veelbelovende eigenschappen, zoals goede flexibiliteit, licht gewicht en erg sterk. Maar, zoals gezegd zijn deze materialen nog ontzettend duur en worden ze nog niet op grote schaal geproduceerd.
Naar de toekomst toe zal er steeds meer en meer gewerkt worden met computer designs, zogenaamde CAD, waarmee golfsurfboards grotendeels worden geshaped door computergestuurde machines. Hierdoor kunnen surfplanken tot op een 10de millimeter nauwkeurig worden gemaakt. Het lijkt daarmee dat de oude magie van surfboard shapen steeds meer een wetenschap lijkt te worden.
We zetten hier eventjes de verschillende materialen op een rijtje:
De meest gekende constructie is deze van fiberglass. Geglasste planken rond kernen van soort PVC zoals foamblanks. Deze planken zijn bijna altijd met de hand geshaped en zijn behoorlijk broos. Veel hangt af van de lagen en het gewicht van de glassing. Deze planken hebben ook meestal 1 of meerdere houten stringers in het midden om de stevigheid te garanderen. Daarnaast bezitten ze voldoende flex in de golven. Deze kan wel met de jaren af of toenemen. De belangrijkste producent van deze blanks, namelijk Clark Foam, ging op maandag 5 december 2005 voorgoed dicht. Er zijn een aantal andere bedrijven die dit gat hebben opgevuld, maar dit heeft er vooral voor gezorgd dat de nieuwe technieken in een stroomversnelling zijn gekomen.
1 van deze technieken, zijn de zogenaamde “pop-outs”. In deze productietechniek worden de surfboards in massaproductie als het ware gegoten. Voorbeelden van pop-outs zijn BIC. Hoewel deze boards soms wat negatief bekeken worden op vlak van professionaliteit, bieden ze heel veel voordelen t.o.v. de klassieke PU/fibreglass boards. Ze zijn met name door hun constructie veel steviger en drijven beter, wat ze ideaal maken voor de beginnende surfer. Daarnaast behouden ze ook de nodige flex. Deze planken kan je het best vergelijken met de vroegere windsurfplanken.
Daarnaast zijn er de epoxy boards. In plaats van het gebruik van een foamkern gecombineerd met PU/fibreglass, wordt dan epoxy gebruikt. Het voordeel van epoxy is dat het een stuk lichter en steviger is, maar het nadeel daarvan is dan weer dat het board weinig flex heeft. Dit soort boards kan zowel handmatig als mechanisch geshaped worden.
Een voorbeeld van epoxy boards is Surftech en New Surf Project. NSP gebruikt technieken die het midden vormen tussen de echte epoxy boards en mechanisch gegoten pop out boards. Ook Bic heeft reeds een dergelijke methode met hun E-comp planken.
Hierbij wordt de kern van het surfboard mechanisch gevormd om perfect overeen te komen met de “master”, zijnde een fiberglass shape die zich reeds heeft bewezen. De afwerking van dit board gebeurt, in tegenstelling tot de pop-outs, deels wel nog handmatig, zoals het afschuren van de rails.
Ook Bufo surfboards gebruikt een unieke, gepatenteerde, hydroflex techniek. Hydroflex geeft het board, zoals de naam zegt, meer flex én daarnaast is dit materiaal bijna onverwoestbaar. Bufo gebruikt ook technieken uit de auto en vliegindustrie om z'n planken te perfectioneren.
Firewire surfboards bestaan uit een EPS/Epoxy kern met parabolische balsa rails ipv van de houten stringer in het midden. Firewire heeft goede flex karakteristieken en is ook een heel stevige constructie, mede door de balsa rails (het meest schadegevoelige deel van een surfboard).
Ook de constructie van ecologische surfboards wint steeds meer aan belang als duurzaam alternatief voor de PU/fibreglass. Zo bouwt Tom Wegener duurzame nieuwe houten surfboards in Noosa Heads, Australië (zie zijn sectie in de film Sprout).
Danny Hess maakt surfboards die een zo klein mogelijke milieu-impact veroorzaken. De Hess surfboards worden vervaardigd uit hout.
Als kers op de taart, kan je ook zelf je houten surfboard in mekaar steken.
Evenzeer interessant zijn de uit bamboo gemaakte surfboards door Richard Matthews. Hij was betrokken bij de oprichting van Billabong en bouwt nu duurzame surfboards. De kern van deze boards bestaat uit polystyrene foam die dan omwikkeld wordt met een dunne laag bamboo, in vervanging van fibreglass. De rails worden gemaakt van ofwel licht hout of natuurlijk rubber.
Check ook even de vorige posts over golfsurfplanken voor de Belgische kust.
Filmpje over Surfboard Materialen:
Wat zijn Epoxy Boards?
Thanks to Maurice en Surfreport.be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten