 |
| Foto Wouter Struyf |
Een tijdje geleden verscheen er een cool artikel over golfsurfen in België in Knack Magazine.
Zie hieronder het originele interview.
Teksten, interview en idee door Veerle Helsen.
Foto's door Wouter Struyf.
Surfen in België, het kan. Vaker dan je denkt. De sport groeit en wordt zo populair dat surfers soms klagen dat er teveel mensen in het water liggen. “Dan is het bijna vechten voor de golven.” Move over Biarritz, hier komt Blankenberge?
Een donderdagochtend in juni. 6u. De zon komt op. Rechts van het staketsel aan de pier van Blankenberge liggen twee surfers in het water. Straks verdubbelen ze in aantal. Later op de dag komen er nog een paar bij en dan wordt het bijna drummen. Hetzelfde fenomeen op andere surfspots in Heist of Oostende. “Enkele jaren geleden lagen er op een goede dag een handvol mensen in het water”, vertelt Timo Mouton, de auteur achter surfbuddha.blogspot.com, een blog over surfen aan de Noordzee, “vandaag zijn het er soms meer dan vijftig.”
Veel mensen denken dat je aan de Noordzee niet kan surfen maar dat klopt niet. Goed, je stelt best niet teveel eisen over de kwaliteit van het surfparadijs. Blankenberge blijft Blankenberge. Waar het water grijs/bruin kleurt en appartementstorens de skyline tekenen. Maar dat neemt het magische gevoel niet weg. De Noordzee heeft het imago van een vergiftigde koude poel, maar het water is hier niet vuiler of kouder dan in pakweg Biarritz.
In de boekhandels ligt sinds vorige maand de Nederlandse vertaling van Barbarian Days: A Surfing Life, de populaire bestseller van Pulitzer Prizewinnaar William Finnegan, over zijn leven als surfer. “Noem het geen sport. Het is een verslaving. Het neemt je mee weg van de wereld.” De totale loskoppeling van de ratrace is voor veel surfers de reden waarom ze het water in glijden. “Het is die stokedness waarover surfers dan spreken”, zegt Timo Mouton van de surfblog. “Vergelijk het met runner’s high, maar het effect is nog krachtiger. Omdat je afhankelijk bent van de natuur. De zee beslist wanneer het moment daar is. En elke golf is anders.”
 |
| Foto Wouter Struyf |
Handmade at the North Sea
“Steeds meer mensen voelen zich aangetrokken tot de sport en dat vertaalt zich ook in onze cijfers”, zegt Tommy Maenhaut, coördinator bij de Belgische Surf Federatie. Het aantal aangesloten golfsurfers steeg de voorbije vier jaar met net geen 400%. De sport is pas sinds enkele jaren officieel erkend in België en begint nu te groeien. “Kinderen kunnen zich inschrijven in de surfclub net zoals in de voetbalclub. En ze trainen elke week, ook als er geen golven zijn. Dan gaan ze bijvoorbeeld paddelen”, zegt Maenhaut. Hetzelfde verhaal klinkt bij reisorganisaties zoals BoardX, dat surfkampen organiseert. Het Leuvense bedrijf startte 15 jaar geleden met pakweg 250 gasten en stuurt deze zomer 5000 mensen op reis.
De officiële cijfers slaan vooral op kinderen, omdat die zich ergens aansluiten of inschrijven, maar de populariteit is nog meer voelbaar bij volwassenen. In maart opende in Antwerpen de eerste city surf shop van het land, door Arsenalzanger John Roan en zijn manager Filip Van Moerkercke, zelf twee fervente surfers. “Haven was bedoeld als pop-up maar intussen hebben we door het succes beslist om langer open te blijven”, vertelt Van Moerkercke. “Onze surfplanken bijvoorbeeld verkopen veel vlotter dan we hoopten.”
Die surfplanken dragen geen logo’s in koeienletters van multinationals zoals O’Neill of Quiksilver. Ze komen van lokale shapers zoals de jonge Angelo De Meulenaere uit Zeebrugge. De tendens naar meer authenticiteit en ambacht, weet u wel. Handmade at the North Sea. Zo komt het dat ketens als Decathlon vreemd genoeg geen stijging zien in de verkoopcijfers van surfplanken maar Angelo zijn business ziet ontploffen, ook al kunnen prijzen bij hem oplopen tot duizend euro en meer. Mits enige overdrijving kan je stellen dat een surfplank op weg is om de fixie van het volgende decennium te worden.
 |
| Foto Wouter Struyf |
Hallelujatime
Een andere verklaring voor het gekrioel in de Noordzee is surfweer.nl, de website van Nederlander Tobias van Tellingen. Hij doet namelijk wat weinigen kunnen: golven aan onze kust voorspellen. Hij telt deze parameters op: windsnelheid en -kracht, swell (golfhoogte), windrichting, en afwisseling eb en vloed. Hij analyseert weerkaarten tot er een hallelujah uit rolt, schrijft vervolgens updates en maakte daar een businessmodel van.
Wat begon als metereologisch binnenpretje in zijn vrije tijd, werd een fulltime job. Voor 6 euro/maand ontvang je meldingen via whatsapp als het hallelujatime is. Van Tellingen verwelkomt sinds de opstart in 2009 elke zomer 30 procent nieuwe abonnees en maakte van surfen letterlijk een instapklare sport. “Gemiddeld zijn hier slechts veertig dagen per jaar helemaal flat. Alleen zijn de windows of opportunity beperkt. Je moet flexibel zijn en op elk moment in je auto kunnen springen. Het grappige is dat ik met surfweer.nl nu een gedrocht gecreëerd heb dat andere mensen ook van hun werk houdt.”
Louise Vermeesch (19) surft sinds haar 8e en ziet er steeds meer vrouwen bij komen. “Als vrouw in het water liggen, geeft soms onverwachte voordelen. Mannen geven al eens een golf af of ze tolereren makkelijker als je een golf ‘steelt’.” Ze volgt naast haar studies kinesitherapie een cursus surfinstructeur. “Mijn oudere zus besmette mij met de microbe en wij staken op onze beurt onze papa aan. Toen we jonger waren, stond hij ons altijd na school op te wachten met de planken. In de winter kan je aan de Noordzee soms elke dag surfen.”
Olivier Poot (42) en Liselotte Oyen (35) leerden elkaar kennen in het water en verhuisden voor de golven zelfs naar Oostende, waar ze nu op een kilometer van de zee wonen. “We surfen zo vaak als we kunnen en wisselen elkaar af als babysit. Ook op vakantie: de ene kijkt dan vanop het strand toe. Onze vakanties staan altijd in het teken van surf. We gaan ervan uit dat we later, als we gepensioneerd en minder mobiel zijn, nog alle tijd hebben om andere dingen te bezoeken.”
 |
| Foto Wouter Struyf |
Joke Devreese (25) wandelt elke dag naar de zee om de golven te checken. “Ja, elke dag. Ik wil het water zien met eigen ogen. En als het kan, wil ik er elke dag in liggen.” De studente toegepaste gezondheidswetenschappen/yoga-instructrice wil later samen met haar ook al surfende vriend een board ’n breakfast openen in Frankrijk. “Mijn humeur is gekoppeld aan surfen. De zee waait alle zorgen uit je hoofd.”
Timo Mouton (38) werkte vroeger in Brussel maar veranderde van job om dichter bij de zee te zijn. “Golven zijn er soms maar een paar uur en als je in de file staat, heb je ze vaak al gemist.” De online projectmanager bij Westtoer is ook auteur van surfbuddha.blogspot.com, een blog over golfsurfen aan de Noordzee. “De bezoekersaantallen stijgen jaar na jaar. Steeds meer mensen zijn geïnteresseerd. Soms hoor je al eens klagen over teveel surfers in de zee, maar mij stoort het niet. De zee is groot en is er plaats genoeg.”
Blader door het magazine:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten